Historia Naszego Basenu

Zespół basenów kąpielowych w Lipnie, powszechnie zwany „Kąpieliskiem w Lipnie”, powstał na gruntach odstąpionych miastu przez ród Praschmów, największego właściciela dóbr ziemskich oraz właściciela Zamku w Niemodlinie. Kąpielisko zlokalizowano w miejscu zarośniętego stawu "Trzciniak" (Röhrteich), leżącego na skraju lipnowskiego lasu - Zwierzyńca. Nie wiadomo, kto pierwszy wpadł na pomysł usytuowania takiego kompleksu na skraju parku – ulubionego miejsca wycieczek i spacerów Niemodlinian. Prawdopodobnie była to inicjatywa miejscowych miłośników regionu, skupionych wokół komitetu redakcyjnego Niemodlińskiego Kalendarza Regionalnego. Nieznany jest twórca projektu basenu i stojących obok niego zabudowań, ani też budowniczy kompleksu.

Budowa zespołu basenów trwała jeden rok i oddano je do użytku pod koniec lata 1934 roku. Kąpielisko tworzyły trzy połączone ze sobą baseny: duży o kształcie prostokąta o wymiarach 100 x 32 metrów oraz dwa mniejsze, przylegające do siebie. Duży basen wyposażony został w skocznię. Na mniejszym ustawiono zjeżdżalnię. Wodę, potrzebną do wypełnienia kompleksu doprowadzano z jednego z pobliskich stawów. Służył do tego specjalny rów, wyposażony w zespół wymiennych filtrów, które odkwaszały wodę i oczyszczały ją z nadmiaru osadów. Na obrzeżu kąpieliska, przy ścianie lipnowskiego parku, posadowiono drewniany budynek służący za przebieralnię i wypożyczalnię leżaków. Kilkadziesiąt metrów dalej znajdowała się restauracja „Zwierzyniec”, znana w okolicy z dobrego wyżywienia i potańcówek, które organizowano tam każdego letniego wieczoru.

Prawie równocześnie z budową kąpieliska ruszył remont drogi, łączącej je z Niemodlinem. Ulica, biegnąca od mostu zamkowego w Niemodlinie przez Szczepanowice do Zwierzyńca, nazywana ulicą „Zwierzyniecką” (Tiergartenstraße), w dużej części była jedynie zwykłą, polną drogą, miejscami wzmocnioną brukiem. W latach trzydziestych utwardzono ją w całości i przykryto nowoczesną, asfaltową nawierzchnią. Podczas przebudowy drogi na odcinku pomiędzy folwarkiem w Szczepanowicach a Zwierzyńcem zachowano rosnące tam dziewiętnastowieczne buki i lipy. To właśnie od tych starych drzew droga ta oraz poprowadzona równolegle do niej ścieżka rowerowa, nazywana była aleją „bukową” albo „lipową”.  

Malownicze położenie kąpieliska w otulinie lipnowskiego Zwierzyńca, z dala od miasta, niemalże bezpośrednio na łonie natury - do tego dobra infrastruktura komunikacyjna i gastronomiczna - sprawiły, że „basen w Lipnie” stał się miejscem bardzo lubianym przez Niemodlinian. „Mokradło znane dotąd z rechotu żab”, jak pisano o nim w niemodlińskim kalendarzu regionalnym w 1939 roku, „zaczęło tętnić życiem i radością”.  

Ze względu na wymiary basenu i jego przyrodnicze położenie, w 1935 roku w lipnowskim kompleksie basenów pojawiła się niemiecka kadra pływacka przygotowująca się do XI Igrzysk Olimpijskich, które odbyły się w sierpniu 1936 roku w Berlinie.

Kompleks rekreacyjny w Lipnie nie został zniszczony w czasie działań II wojny światowej. Mieszkańcy Niemodlina i okolicy korzystali z niego w latach pięćdziesiątych. Później, w latach sześćdziesiątych, obiekt poddano remontowi, który przeciągnął się do połowy lat siedemdziesiątych. W tym czasie całkowicie wyłączono go z eksploatacji. Po remoncie znikła skocznia i zjeżdżalnia. Drewniany budynek przebieralni przetrwał do lat dziewięćdziesiątych w postaci prawie niezmienionej. Później częściowo wyremontowano go, wymieniono zniszczone deski i okryto płytą wiórową. Pobliska restauracja zaraz po 1945 roku przejęta została przez resort leśnictwa. Usytuowano w niej leśniczówkę a potem lokal mieszkalny.  Po 2000 roku zdecydowano się na zmianę technologii zaopatrywani basenu w wodę. Wielkie ilości wody, potrzebnej do napełnienia niecki basenów, zaczęto pobierać z dawnego wodociągu, usytuowanego niedaleko pływalni.

Opracował Mariusz Woźniak.

Administrator Marcin Janik.